دلم برای جیک جیک گنجشکهای مسجد سلیمان، آغاجاری و اهواز تنگ شده است. دلم برای مردم آب و خاکم، برای مردم کردستان، لرستان و چهارمحال بختیاری، سیستان و بلوچستان، گیلان و مازندران، یزد، شیراز، … و خوزستان تنگ شده است. می خواهم به سرزمین مادری ام بازگردم، آستین هایم را بالا بزنم و چون سربازی به میهنم خدمت کنم. برای اینکار می بایستی حکومت اهریمنی ملایان و ولایت فقیه را از پای بیندازیم. برای اینکار می بایستی از صمیم قلب به داد مردم ستمدیده، داغدیده، صبور، بیباک و شیردل ایران زمین برسیم. برای اینکار می بایستی از ریسمان های پراکنده به طنابی تبدیل شویم تا آنرا بدور گردن حکومت ملایان و ولایت فقیه بیندازیم، تا دوباره صاحب ایران از دست رفته مان شویم. ما از ٣٩ سال پیش به اینطرف فرزند باخته، پدر و مادر باخته، خواهر و برادر باخته، مال باخته و از همه دردناکتر ایران باخته شده ایم. ما به تنهایی ریسمانی هستیم که با همبستگی عملی با دیگر هم میهنان به طنابی تبدیل خواهیم شد. به همین روی است که شاهزاده رضا پهلوی می گویند: „امروز فقط اتحاد“. هر ایرانی ای که در راستای براندازی عملی و فوری حکومت ملایان قدم برمی دارد و در عمل به رای مردم احترام می گزارد و به آن باورمند است و در عمل از یکپارچگی ایران و اتحاد ایرانیان پاسداری می کند، آن ایرانی دوست و برادر من است